Het is nu 4 maanden geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van onze prachtige zoon Yaèll Aiden.
Hoe gaat het nu, 4 maanden later?
29 november 2017, is jouw geboorte- maar helaas ook sterfdag en god wat mis ik je.
Je kleine trapjes in mijn buik, je drukke bewegingen op de echo’s en je lieve knappe koppie!
4 maanden later…
Het is inmiddels april en dus komt 29 april ook steeds dichterbij. Het lijkt nu nog pijnlijker, verdrietiger en blijft het onwerkelijk. Hoe bol zou mijn buik nu zijn? Zou je nog steeds zo druk zijn? Hoe zou je kamertje eruit hebben gezien? Welke kinderwagen hadden we uiteindelijk uitgekozen? Zou jij ook op de uitgerekende datum geboren worden? Dit zijn een paar voorbeelden van vragen die wel eens bij me opkomen, vragen waar ik helaas nooit de antwoorden op zal krijgen.
Nazorggroep
Vanuit het AMC is er een nazorggroep georganiseerd. Dit zijn bijeenkomsten voor vrouwen die voor dezelfde vreselijke onmenselijke keuze hebben gestaan. Ik ben er “blij” mee. Ik heb mooie en bijzondere vrouwen ontmoet. Het is zo fijn om te praten met vrouwen die precies weten wat je hebt moeten doormaken, die het gewoon echt begrijpen. Zeker heel pijnlijk en confronterend soms, maar ook fijn te weten dat je niet “alleen” bent. Spijtig dat we elkaar op deze manier hebben ontmoet.
De bijeenkomsten zitten er inmiddels op en ik ben weer langzaam begonnen met werken. Rustig opbouwen, ik vond het spannend maar had er ook wel weer zin in. Ik ben dan ook echt heel dankbaar dat ik zo de ruimte en de tijd heb gekregen de afgelopen maanden om ons verlies een “plekje” te geven. Ik weet nog steeds niet wat dat is “het een plekje geven” en dus ook niet of het me is gelukt of überhaupt wel gaat lukken. Maar ik ben “blij” dat ik alleen maar aan jou kon denken als ik dat wilde en me niet druk hoefde te maken over bijzaken.
Het lijkt wel alsof het besef dat je er echt niet meer bent steeds meer en meer tot me doordringt. Ik ben sip en verdrietig en moet veel aan die horror maand november denken. Dat eerste telefoontje, de onderzoeken, de bevalling, het moment dat je geboren werd, je verzorging en het vreselijke moment dat we echt afscheid van je moesten nemen.
Mooie dingen
Hoe klein je ook was lieve Yaèll je hebt toch al grote dingen voor elkaar gekregen. Mooie en bijzondere dingen, dingen die me zonder jou nooit gelukt waren! Ik ga door, geniet van het leven, hoe moeilijk dit soms ook is. Ik moet door, voor je stoere broers, voor ons maar ook zeker voor jou! Ik ben zooooo trots op jou! Mijn lieve vlinderkind.