Mama! Mama? Mam? Mama!! MAMAMAA!!!
Dit hoor ik zo ongeveer 127896 keer per maand? Nee per DAG! Of soms de ochtend alleen al. Dan zul je denken dit is natuurlijk alleen als hun vaderfiguur niet thuis is. Oh jawel! Die is niet alleen thuis maar zit gewoon naast ze op de bank.
Ik heb besloten dat ik vandaag Palma heet. Of nee doe maar Jacqueline. In Palma zit me toch iets teveel MA . Ik reageer dus niet op mama, mam of MAMA! Marcello reageert maar op zowel mama als papa. Jacqueline kunnen de boys toch niet uitspreken dus het wordt heerlijk rustige vandaag. SCORE!
Mama
Zodra de boys hun bruine kijkers opengaan is het mama voor en mama na.
Mama, ik ben klaar met slapen
Mama, mag ik poepen? (mag ik?! Uhm poepen MOET, kind)
Mama, ik heb honger (ja dat komt omdat je meteen moet lossen zodra je die mooie kijkers van je opent)
Mama, wil je Vaiana opzetten?
Mama, mag ik water?
Mama, Jesiah slaat me!
Mama, ik heb nog steeds honger!
Mama, ik heb nog geen banaan gehad!
Mama, wil je mijn broek dicht doen?
Mama, mag ik snoep
Mama, Siah poept! (dit zegt Jesiah als hij weer eens zijn luier heeft vol gescheten. Meneer vertikt het namelijk nog steeds om deze “boodschap” op de wc te doen)
Mama, waar is brandweerman Sam?
Mama, iPad opladen!
Rustig poepen
Om nog maar te zwijgen over de vragen die ik de rest van de dag krijg. Of het moment dat je denkt even rustig op de wc te zitten, er vervolgens 23 keer op de deur wordt gebonkt en er vervolgens allerlei vragen worden gesteld. Ja tuurlijk lieverds, wacht, ik gebruik even mijn “go go gadget arms” om brood voor jullie te smeren vanuit de WC.
Man man man… Ik ben heel blij en trots dat ik mommy ben en de vlag ging dan ook uit toen ze voor het eerst Mama zeiden. Maar vergelijk het met een liedje die je net even iets te vaak gehoord hebt, soms moet je gewoon even wisselen of hoor ik liever even iets vaker Papa. Maar goed, vandaag is het dus even Jacqueline. Dus deze Momager draagt haar functie even over aan de Hubs. Succes ermee!
Controlfreak
Oke, ik geef eerlijk toe, het zal ergens ook wel allemaal mijn eigen schuld zijn want ik doe sommige dingen nu eenmaal gewoon liever zelf. Iets met controlfreak. Dit krijgen de kids natuurlijk ook onbewust gewoon mee. Maar dat neemt niet weg dat ik het heel jammer vind dat Marcello dan doodleuk zegt; nou, zodra jij thuis komt beginnen ze met “zeuren”. En bedankt vriend. Wat bedoel je daar precies mee? Ik heb daar nog steeds niet echt een duidelijk antwoord op.
Maar goed, uiteindelijk is er niks fijner dan dat mijn boykies mij gewoon nodig hebben voor wat dan ook. Die armpjes om je heen en die fijne natte kusjes omdat je ze weer hebt kunnen entertainen, helpen en troosten. Ja natuurlijk, Marcello krijgt die ook regelmatig hoor die kusjes. Ik mag hé-le-maal niet klagen over mijn vent (zo, heb ik dat commentaar van de hubs ook weer dichtgetimmerd!)
(dit was een blog met een knipoog, gewoon even voor de duidelijkheid ;-))
AJU!
